Sikayet etmek uzerine
There is no path to happiness, happiness is the path. - Buddha Son zamanlarda farkettim ki cok fazla sikayet ediyorum. Sikayet etmek bir virus gibi. Insandan insana gecebiliyor. Sikayet ettikce insan bunu kendisi de duyuyor. Kendi sikayetinizi duydukca da negatif duygular buyuyor. Ve daha fazla sikayet etmeye basliyoruz. Kisir bir dongu olusuyor. Her cycle'da siddetlenen negatif duygular. Ayrica da sikayet etmek hic bir ise yaramiyor. Eger ortada bir problem varsa, cozume yonelik aksiyon almak en pragmatik eylem. Sikayet etmek, cozume degil de probleme odaklanmaya zorluyor. Hal boyle olunca problemin cozulebilecegi, bir cozumunun oldugu, cozum icin adim atilmasi gerektigi gozden kaciyor. Eger bir cozum yoksa bile bosuna sikayet edilmis oluyor cunku zaten birsey degismeyecek. Nasil ki dopamin orucu var, ve cok ise yariyor, ben de onumuzdeki uc gunluk sure icerisinde "sikayet orucu"na girmeye karar verdim. Sonuclari yine paylasirim. Madem sadece tek bir hayatimiz var, bun